Verslag 2003

En natuurlijk stonden we dinsdag weer aan de start. Maar zo vanzelfsprekend was dat dit jaar eigenlijk niet. Mieke kreeg een week of zes voor de 4daagse last van haar rechter knie. De fysiotherapeut startte een intensieve behandeling, maar trainen was er voorlopig niet bij. We hebben het bij de 2daagse van Amersfoort nog wel even geprobeerd, maar na ongeveer 7 km zijn we toch maar uitgestapt. De knie begon te veel op te spelen en Nijmegen mocht natuurlijk niet in gevaar komen. Dit alles had tot gevolg dat Mieke de Vecht en Buitenplaatsen Wandeling in Loenen en de 2-daagse van Diekirch niet heeft gelopen of te wel 120 km minder heeft getraind. De trainingstabel toont dus alleen de training van Ronald.
Net voor de 4daagse van Apeldoorn was de knie zover genezen dat zij met een verstevingsband om de knie zou proberen de eerste twee dagen door te komen. Wij lopen in Apeldoorn altijd 20 km en de eerste 2 dagen zijn (redelijk) vlak. Alhoewel de knie na 15 kilometer wel wat begon te sputteren werd besloten de hele 4-daagse uit te lopen, wat verder zonder veel problemen lukte. Wij werden licht optimistisch voor Nijmegen.
De eerste dag verliep goed. De knie gaf weinig problemen. Met de knieband was de (over)last binnen de perken te houden. Door de warmte moesten we veel drinken en we maakten veelvuldig gebruik van de handdoekjes (zie de tips). Aangekomen bij de finish werd verteld dat de volgende dag de routes van 50 en 40 km met 10 km waren ingekort. Wij gingen dus de 2e dag op de 30 km (33 km) van start. Dit bleek een juiste beslissing te zijn. Veel wandelaars hadden op de eerste dag al (te) veel last van de warmte gehad. Dat zou de tweede dag alleen nog maar erger geworden zijn, omdat de temperatuur nog hoger werd.
Het lopen in de warmte viel ons eigenlijk wel mee. Langs de route was water in overvloed. De bidons konden dus steeds bijgevuld worden en de handdoekjes zijn niet droog geweest. Tussendoor vulden we zelfs de petten met water en zetten die dan op onze verhitte hoofden. Dat werkte erg verkoelend.
Wat ons wel opbrak was het gemis aan nachtrust. Door de warmte was het nauwelijks mogelijk om te slapen. Daardoor stonden we de derde dag aan de start met een gevoel dat je normaal 's avonds na een drukke dag op de rand van je bed hebt. De 3e dag (weer gewoon 40 km) was daardoor voor ons wel zwaar. Wij waren blij dat we de finish zagen. Maar door de 'gele rakkers' en de gezelligheid op de Wedren waren we alles weer snel vergeten. Daarna konden we weer lekker slapen, want de temperatuur was door een verfrissend buitje regen aardig gezakt.
De laatste dag leverde geen problemen meer op. Wij hebben weer volop kunnen genieten van de sfeer en hebben na het zeventje in ontvangst te hebben genomen weer een wel verdiend pilsje genomen.