Training 2024

Herstellende van een peesplaatontsteking ben ik op 17 februari gestart met de training. De eerste tocht in Woerden verliep prima.
Later blijkt het echter geen peesplaatontsteking maar een tarsaal tunnel syndroom te zijn. Na een paar aanpassingen aan mijn steunzolen werden de klachten minder en kon ik de normale training weer oppakken.
De startprocedure was gewijzigd. Er waren geen gesplitste starttijden meer. Het gevolg was dat ik bij de Faberplein, na 500 meter, al stil stond. Op de Waalbrug kon ik mijn tempo oppakken wat ik tot de samenkomst met de andere afstanden kon volhouden. Mieke en dochter Debby stonden in Elst en in Lent. Aan mijn gezicht zagen ze dat ik het zwaar had. Na gefinisht te hebben heb ik onder het genot van een pilsje gewacht op mijn nicht met haar de-menterende man. Ik was erg benieuwd hoe het hen was vergaan. De 4daagse lopen met een dementerende man in deze massa is geen eenvoudige opgave. Om extra prikkels te vermijden had haar geadviseerd om laat te starten. Het duurde dus erg lang tot zij aan het pilsje konden beginnen. Gelukkig waren hun ervaringen positief. Door het lange wachten werd ik echter nog vermoeider. In ons logeeradres ben ik dan ook direct naar bed gegaan.
De tweede dag verliep beter. Zelfs op de markt in Wijchen en de Kasteellaan kon ik goed doorlopen. Ook nu wilde ik op mijn nicht wachten. Maar door de ervaringen van de 1e dag nam Mieke deze taak over zodat ik tijdig mijn rust in Groesbeek kon nemen. De derde dag liep ik langs ons logeeradres in Groesbeek waar Mieke voor een goede stoel en kippensoep had gezorgd. Op de Zevenheuvelenweg wacht-te mij een flinke verrassing. Mijn zoon en schoondochter stonden als verrassing langs de route. Tijdens de wandeling hoorde ik al dat we vrijdag vanwege de hitte 10 km minder zouden moeten lopen. Aangekomen in Nijmegen werd dit door het startbureau bevestigd.
Vrijdag dus een nieuwe korte route. We liepen zeker 5 km door het Heumense bos. Beschut maar wel smal waardoor ik mijn tempo aan moest passen. Na de rust bij de bond kreeg ik door dat de bus waarmee Mieke naar Nijmegen zou rijden niet kwam opdagen. Dus heeft ze snel de fiets gepakt. Tijdens het fietsen reed de bus haar voorbij ☹. Ze was mooi op tijd om mij de mooiste ontvangst in al die jaren te geven. Het door een omstander gemaakte film-pje zal ik goed bewaren.
Bij het startbureau kreeg ik mijn 25e kruisje. Beseffend dat ik dit kruisje kreeg na 29 jaren wandelen maakte mij emotioneel. De mevrouw van het bureau zag dat en ging hier mooi en begripvol mee om.
Onder het genot van een biertje hebben wij gewacht op mijn nicht. Zij had de 4daagse goed uitgelopen. Later hoorde ik dat haar dementende man thuisgekomen aan gaf volgend jaar weer te willen lopen. Daarbij realiseerde mij zich wellicht niet dat hij waarschijnlijk in de loop van dit jaar opgenomen moet worden in een verpleeghuis.
Hieronder het overzicht van de training voor de vierdaagse van 2024. Mijn 25e!