Verslag 1997

In de winter bleven we regelmatig afstanden van 25 km lopen. Alhoewel de laatste kilometers af en toe nog knap moeilijk waren bleek dat dat wat we tot noch toe opgebouwd hadden was blijven hangen. Vooral het tempo van bijna 6 km per uur leverde geen enkel probleem op.
Wat moeizamer was de overstap naar 40 km. Evenals het jaar daarvoor bleek dat een grotere de afstand een extra inspanning vraagt. Maar eenmaal de afstand gelopen was de barrière ook echt genomen. Medewandelaars gaven aan dat het veelal 'tussen de oren' zit. Als je start stel je je onbewust in op de te lopen afstand. Dat zou ook de oorzaak kunnen zijn van de moeizame laatste kilometers bij de wintertochten van 25 km. Het trainingsschema ziet u in de bijgevoegde tabel.
De week voor de vierdaags van Nijmegen liepen we de vierdaagse van Apeldoorn. Om al ons kruit voor Nijmegen niet te verschieten beperkten wij ons daar tot de 20 km per dag. Je zou het warm lopen kunnen noemen.
Apeldoorn is tegelijkertijd vakantie voor ons. Na het wandelen kunnen we 's middags nog heerlijk fietsen in de schitterende omgeving, waar we 's morgens een stukje van zien als we wandelen.

Op de tweede dag in Nijmegen hadden we net als het jaar daarvoor problemen. Nu was echter de oorzaak aantoonbaar. Wij werden verzorgd door familie. Afgesproken was dat zij na Wijchen langs het parkoers zouden staan. Door onbekendheid van het parkoers was na Wijchen echter ruim één uur na Wijchen. Na een rust rond 8.00 uur bleek deze afstand zonder verzorging te groot. Een leer voor later: zonder meer elke twee uur rusten. Het moet niet lang zijn, maar even tijd om de voeten rust te geven en wat te eten en te drinken moet je nemen.
Verder verliep de vierdaagse weer prima, al viel de intocht vrijdagmiddag danig in duigen. Na bij Malden alle (naar wij dachten) overbodige spullen aan de familie af te hebben gegeven, het was per slot van rekening stralend weer, pakten bij de Scheidingsweg de donkere wolken samen en eindigde de intocht in een waterballet. Jammer, maar door niemand te voorkomen.
Met voldoening namen we ons eerste vierdaagsekuis op 48 en 50-jarige leeftijd in ontvangst. Het zal vast niet uniek zijn, maar wij waren toch aardig trots op onszelf.