Training 2019

De trainingen zijn prima verlopen. Het enige smetje ervaar ik na de 2daagse van Amersfoort. Alhoewel ik de bomen met de eikenprocessierupsen goed in de gaten heb gehouden heb ik toch wel de nodige haartjes gescoord. Een week jeuk op armen en benen is het gevolg. Hieronder mijn verslag van de 4daagse van Nijmegen.
Elke dag neem ik de bus vanaf de halte Zuidmolen in Groesbeek op 850 meter lopen van ons logeeradres. De bus vol wandelaars stopt direct achter het Vierdaagsepein. Tijdens deze rit vertellen een aantal wandelaars los van elkaar een anekdote van vorig jaar. Stel je een bus voor die stampvol zit met wandelaars. Het middenpad staat helemaal vol. Geen van de aanwezigen drukt op de ‘stop-knop’ wat de chauffeur doet besluiten door te rijden naar het station. Een extra kilometer wandelen en een onpopulaire chauffeur is het resultaat. Gelukkig maak ik dat nu niet mee. Wel chauffeurs die ons veel plezier en succes wensen.
Na de wandelingen loop ik met Mieke 1,2 km naar het station. Wij zijn dan verzekerd van een zitplaats. Alleen donderdag lukt dat niet. Dan is de weg in Groesbeek, vanwege de doorkomst van de 4daagse helemaal geblokkeerd en rijdt de bus maar tot Goesbeek. Onze gastheer was bereid om ons daar met de auto op te halen. Maar ik voelde mij zo fris dat we de 2,7 km naar het logeeradres gewoon gewandeld hebben.
Dinsdag word ik tijdens de rust in Elst verrast door Debby. Zij meldt dat zij bij het station in Elst zit. Ik drink mijn soep snel op en loop die kant op. Maar waar is het station in Elst? Ik heb geen flauw idee. Uiteindelijk blijkt dit een nieuw station te zijn op een nieuw gedeelte van de route van de 30 km. Daar aangekomen blijkt Mieke daar ook te zitten. Zij zat dus ook in het ‘complot’. Gezellig gekletst en mijn krentenbol gegeten. Natuurlijk zie ik ze ook weer op de Wedren.
Elke dag stop ik even bij een medewandelaarster/kennis die vanwege een stressfractuur, 2 weken voor de start, jammer genoeg niet mee kan lopen. Ik probeer haar een hart onder de riem te steken, want langs de kant staan/zitten, door zo’n omstandigheid, lijkt mij lastiger dan meelopen.
Samengevat heb ik een perfecte 4daagse gehad. Vooral omdat ik bijna steeds mijn eigen tempo kon lopen. Ook het weer werkte goed mee. De eerste uren het wandeljack aan en daarna in t-shirt. De poncho kon in de tas blijven. Gelukkig viel deze 4daagse niet in de week erna. Met warmterecords in die week was de kans groot geweest dat het evenement zou zijn afgelast.
Kortom het 22e kruisje is binnen. Op naar editie 104 om het 23e kruisje te verdienen.