Grote Rivierenpad deel 2

Na (te) veel bere koude weken steeg de temperatuur de laatste dagen steeds een beetje. De wandelschoenen waren al uit het vet en stonden met smart te wachten op redelijk weer om te kunnen gaan wandelen. Woensdag 10 april was het dan eindelijk zo ver. Met de auto reden we naar Rijsoord (Ridderkerk). Dat zou het eindpunt van onze wandeling worden. Met de bus en met de metro bereikten we vrij vlot het startpunt van onze wandeling, metrostation Zalmplaat in Hoogvliet. Het oppakken van de route leverde nog enig zoekwerk op. Na een drietal mensen gevraagd te hebben waar de Oude Maas was, bereikten we de dijk en kon onze wandeling richting Rijsoord beginnen.
Al vrij snel liepen we door de Rhoonse Grienden waarin grote oppervlakten fors gesnoeid waren. Zo veel, dat wij ons afvroegen waar al dat snoeihout gebleven was. Er was namelijk geen twijgje meer te zien.
Nou, dat is ons later wel duidelijk geworden. Aan het eind van de Rhoonse Grienden kwamen we langs de verzamelplaats van het snoeihout. We liepen daar langs een enorme stapel takken en twijgen van naar schatting een meter of 6 hoog. Met schuitjes was het hout daar naar toe gebracht en opgestapeld. Dat moet een gigantisch werk zijn geweest.
Inmiddels was het tijd voor de lunch. Die hebben we gebruikt bij de golfclub de Oude Maas in Rhoon. Met verhalen om ons heen van gelukte en mislukte par's op hole ? smaakte de soep heerlijk. Voldoende gelaafd gingen we weer op pad om in de volgende grienden te verzeilen. Nu in de Carnisse Grienden. Opvallend was een aangelegd plankier over de oever. Leuk.
De route liep verder over de Heinenoordtunnel naar het Barendrechtse Veer waar het onderhand weer tijd was voor een kopje koffie bij het pannenkoekenhuis Oude Maas.
Bij Heerjansdam raakten we even de route kwijt. Maar met het kaartje in de hand lukte het ons toch om het oude gemeentehuis te vinden en daar de route weer op te pakken. Achter dat gemeentehuis namen we het Waalpad langs de oever van de oude Waal, een afgesloten rivierarm. Dit Waalpad ging uiteindelijk over in de Waalweg. Toen liep de Waal dus over de Waalweg langs de Waal.
Rond 16:15 uur waren we weer bij de auto en reden we voldaan naar huis.
Bekijk de route.

Op 20 april liepen wij de Bloesemtocht in Geldermalsen. Toen was er door het koude voorjaar echter in geen velden of wegen bloesem te bekennen. Omdat de laatste dagen het weer flink was verbeterd mochten we verwachten dat de appelbomen nu wel in bloei zouden staan. Anneke en Heine, die ook al eens eerder een gedeelte van het Floris V-pad met ons hadden gewandeld, gingen met ons mee.
Wij parkeerden de auto bij het NS-station in Geldermalsen, checkten in en regelden kaartjes voor Anneke en Heine. Op de een of andere manier bleek het niet mogelijk om de OV-chip-kaarten van Anneke en Heine te laten wennen aan treinreizen. Dat moet nog maar eens op een groot NS-station verder geregeld te worden. Nadat dit alles (op het eerste gezicht) goed was geregeld stapten we in de Arriva-trein richting Leerdam. Al vrij snel kwan een vriendelijke conductrice onze kaartjes controleren en merkte direct op dat Mieke en ik niet ingecheckt waren. Wij gaven aan dat wij dit wel gedaan hadden, direct bij het oplopen van het perron. Maar, zo vervolgde de conductrice, dan hebt u wellicht bij de NS-paal ingecheckt en niet bij de Arriva-paal. U weet wel, die rode paal. Tja, dat er blijkbaar nog aparte check-palen stonden was ons in het geheel niet bekend. De conductrice was overtuigd van ons eerlijk betoog en zag af van het geven van een boete. Zij adviseerde ons bij terugkomst in Geldermalsen uit te gaan checken. Onze rit naar Leerdam was daardoor gratis volgens haar.
Later zou blijken dat van een gratis ritje totaal geen sprake is. Bij het uitchecken bleek dat er bij Mieke zowel als bij mij € 10,70 werd afgeschreven terwijl het ritje normaal € 1,70 zou kosten bij NS. De NS mag een mailtje of een brief van ons verwachten.
Aangekomen in Leerdam besloten we eerst de inwendige mens te versterken door een kopje koffie met iets erbij bij Bartje.
We liepen Leerdam uit en wandelen via een leuk pad richting Asperen en daarna naar Acquoy. Een vreemde naam die de vraag op laat borrelen waar deze vandaan komt. Iets om thuis verder uit te zoeken. Wikipedia geeft daar geen duidelijkheid over. Hier lezen we namelijk: dat naam mogelijk is samengesteld uit ofwel de persoonsnaam Akko, ofwel Germaans *agaza, ekster, en het Germaanse "ooi", laag en drassig land. Anderen wijzen erop dat "Acquoy" in oude bronnen vermeld wordt als Eckoy of Echoy en dat zou als betekenis hebben laagland van heer Akko of Ekko". Het zou hier dan gaan om een Fries edelman maar dit is zeer onzeker.
In ieder geval liepen we door een schitterend landschap waar de appelbomen flink in bloei stonden en het voorjaar zich via een warme zon, kleurige tuinen en bermen zich van zijn goede kant liet zien. Voorbij Rhenoy en Gellicum gingen we in de berm zitten voor de lunch. Alle bankjes die wij onderweg passeerden waren namelijk ingenomen door de fietsende medegenieters. En gelijk hebben ze.
Het was inmiddels toch wel aardig warm geworden. Met name de laatste dagen was de temperatuur aardig gestegen en daar hadden we last van. Vandaar dat we in Rumpt een terrasje pakten. In de theetuin bij de pastorie waren alle schaduwplekjes bezet. Maar verderop vonden we een terrasje met schaduwplekken. We genoten van tonic en vers geperst sinaasappelsap.
Terwijl we doorliepen richting Beesd genoten we van de nu volop in bloei staande boomgaarden. Na Beesd gingen we de Appeldijk op. In tegenstelling tot de boomgaarden bleken de appelbomen op deze dijk nog niet helemaal in bloei te staan. Deze bomen hebben blijkbaar nog een paar dagen lente nodig om helemaal tot bloei te komen. Toch is het puur genieten van deze schitterende dijk. Voordat we het goed en wel in de gaten hebben kwamen we in Tricht aan waar we de route verlieten en richting NS-station gingen, terug naar de auto.
Met een gezonde kleur en erg voldaan reden we naar huis.
Bekijk de route.

Eindelijk werd het echt warmer en droog. Dus pakten we op 5 juni 2013 ons Grote Rivierenpad weer op. Met de auto reden we naar De Loet bij Lekkerkerk om vanaf daar met het Openbaar Vervoer (OV) naar Rijsoord te gaan. Thuis had ik al bekeken dat dat een hele onderneming zou worden en dat bleek het ook te zijn.
Aangekomen bij De Loet reed bus 195 net voorbij. Op zich geen probleem want we waren ruim op tijd in De Loet en zouden officieel pas een half uur later de bus nemen. Kijkend op de informatieborden bij de halte bleek er ook een 295 te rijden die zelfs sneller naar de eerste overstap (Metrostation Capelsebrug, Rotterdam) zou rijden. Dus waarom die dan maar niet genomen. Tot onze stomme verbazing kwam niet de 295 maar de 292 aanrijden, die zelfs rechtstreeks naar Metrostation Capelsebrug reed. De 292 stond niet op de informatieborden evenmin als op Internet 9292. Het zat dus mee. De aansluiting op het metrostation en verderop op buslijn 163. Alles verliep prima. Bleef alleen nog de aansluiting op buslijn 92 richting Rijsoord.
Net op het moment dat ik tegen Mieke gezegd had dat het met het OV toch wel goed geregeld is zag ik de 92 zonder te stoppen voorbij rijden. Tja, je moet de goden ok niet verzoeken. Dus wachtten we een half uur op de volgende 92 en stonden ruim voordat de 92 de halte bereikte al te zwaaien met onze OV-kaart. Bij het instappen vertelden we de vriendelijk chauffeur over onze ervaringen van ruim een half uur daarvoor. 'U had moeten zwaaien' was het antwoord. Je moet het allemaal maar weten.
Omdat de bus niet was voorzien van halte-informatie liep ik naar de chauffeur om te vragen of hij ons een seintje wilde geven als we bij halte 'Wapen van Rijsoord' aankwamen. Het antwoord was 'Oei, dan zit u in de verkeerde bus. Ik rij naar Rotterdam'. Dus bij de volgende halte maar weer uitgestapt en naar de overkant van de weg gelopen. Na ongeveer 20 minuten kwam de 92 aanrijden. Wij zwaaiden opzichtig en stapten in. Het blijkt dezelfde chauffeur te zijn. Hij maakte direct zijn excuus. 'U had bij nader inzien kunnen blijven zitten. 't Wapen van Rijsoord, niet?'. Ik bevestigde zijn vraag en we gaan zitten. Na 2½ uur bus en metro kwamen we eindelijk aan bij het beginpunt van onze wandeling.
Onder eens stralende zon liepen we langs de Waal richting Hendrik Ido Ambacht. Iedereen genoot van het mooie weer. Zo ook een mevrouw die haar tuin stond te sproeien en ons een prettige wandeling wenste.
Omdat we nodig een lunch (en een toilet) nodig hadden gingen we buiten op een terras wat eten en drinken bij de Heeren van Ambacht. Bij Hendrik Ido Ambacht gingen we over de brug de Noord over. Aan de overkant werd fors gebouwd. Later begrijpen we dat het uitbreiding van Oceanco te zijn, een bedrijf dat zeer luxe jachten bouwt.
Veel mensen genoten van het mooie weer. Zo ook de 79-jarige meneer Driftenaar die ons verderop tegemoet fietste. Een vrachtauto haalde hem op de smalle drukke weg in en zij raakten elkaar. Meneer Driftenaar viel, gelukkig achter de vrachtauto, en had veel pijn aan zijn onderrug. Omdat het amper 5 meter voor ons gebeurde zit ik snel bij hem op de weg en vroeg hem te blijven liggen. Toen volgde het hele circus van 112 bellen, meneer Driftenaar aan de praat houden en proberen hem zo comfortabel mogelijk te laten liggen. Toen de ambulance arriveerde gaf ik de verzorging over en wachtte op de politie voor het geven van mijn verklaring. Later vernam ik via email, van een andere hulpverleenster, dat meneer Driftenaar gelukkig niets heeft gebroken maar wel een nacht ter observatie in het ziekenhuis moest blijven.
Na ruim een half uur vervolgden wij onze wandeling naar de molens van Kinderdijk. Daar zochten we een bankje met mooi uitzicht (is overigens niet moeilijk) en dronken en aten wat.
Bij Kinderdijk namen we het veer naar Krimpen aan de Lek. Via een mooi wandelpad kwamen we uiteindelijk bij eetcafé Breeka, wat we nog kenden van onze fietstocht met de Broncantorij in 2012. Het pilsje smaakte lekker, zeker omdat het inmiddels knap warm was geworden.
Via een zeer mooi pad, wat we in 2012 ook hebben gefietst liepen we naar De Loet, het eindpunt van onze mooie wandeling.
We sloten de geslaagde dag af met een bezoek aan nicht Annelies en neef Gerrie in Lekkerkerk.
Bekijk de route.