Training 2014

Ook dit jaar hebben we weer getraind voor de 4daagse van Nijmegen. Een overzicht van onze trainingen vind u in onderstaande tabel.

Verslag van 15 t/m 18 juli
Vol goede moed vertrokken wij de eerste dag richting Elst. Op de Waalbrug hing Mieke haar linker schouder alweer scheef. Gelukkig zakte ze 'er niet verder door'. Bij Lent keken we onze ogen uit bij alle aanpassingen die daar op dit moment plaats vinden, ivm het veranderen van de wegen en de waterloop bij de Waal. Een gigantisch werk. Het was warm maar door de wind goed dragelijk.
Ook de tweede dag liep Mieke al meteen schuin. In de loop van de dag zakte zij verder door. Bij de KNBLO post lieten we ons elke dag  sprayen met Perskindol Ronald zijn benen en Mieke haar onderrug. Deze spray geeft in elk geval verlichting. Mieke zakte wel steeds verder door en ik moest haar vanaf Beuningen door middel van hand in hand lopen ondersteunen. Na 30 km zei ze dat "de woensdag echt 3 km te lang was"☺. Bij de pannenkoekenboot aan de Waalkade troffen we Corina, onze kapster, die alleen in Nijmegen was om de sfeer en om ons te supporteren. Een gezellig weerzien. De sfeer in Nijmegen was weer geweldig. Op de tribune aan de Bernhardlaan zaten Kitty en Peter. Zij liepen met ons mee om ons af te melden en daarna gingen we naar het Julianaplein. We zaten gezellig een uurtje bij te kletsen onder het genot van een biertje en een glaasje witte wijn.
Onze 3e dag begon op dezelfde manier als de voorgaande dagen. Alleen zakte Mieke nu nog sneller door. In Groesbeek moest ze al aan mijn arm lopen, omdat een hand niet genoeg stevigheid gaf. De pijn in haar schouders werd echter zo hevig dat ze zelf voorstelde naar de hulppost van het Rode Kruis te gaan en te vragen om een massage. Gelukkig was ze meteen aan de beurt. De masseuse was niet zachtzinnig. Op de vraag van Mieke of dit probleem een reden was om te stoppen met de zei de masseuse dat ze gerust door kon blijven lopen. Wel raadde zij ons aan om in Nijmegen nog een keertje te laten masseren. Dus wij daar weer naar het Rode Kruis voor een tweede massage. Hier moesten we wel wachten (ongeveer 1½ uur). Maar het was niet voor niets. Ook deze masseuse zei dat de 4 daagse wandelen met deze problemen geen reden hoeft te zijn om te stoppen. Mits het maar binnen een halve week over is. Vrijdag liep Mieke praktisch probleemloos. Door schade en schande wijs geworden hadden we toen wel besloten om het een en ander aan te passen. We namen alleen mijn rugzak mee en zouden niet te veel inhalen en dan alleen als daar voldoende ruimte voor zou zijn. Dit bleek een goede remedie.
Op de Via Gladiola troffen we Mieke en Ria (onze gastvrouw met de buurvrouw). Ook Corrie en Aat stonden weer langs de route. Verder was het biertje bij Sanquin lekker en de afsluiting met Henk op de Wedren was ook weer als van ouds.
De intocht was wel anders dan voorgaande jaren. Vanwege de vliegramp in Oekraïne was er uit respect voor de slachtoffers en de nabestaanden geen (of nauwelijks) muziek langs de route. Terecht, maar daardoor, samen met de brandende zon en de hoge temperatuur, behoorlijk pittig.