Op dinsdag 12 maart reden we met de auto naar Lexmond, het beoogde eindpunt van onze 7e etappe. Snel vonden we daar een parkeerplaats nabij de bushalte van lijn 90. De chauffeur (of was het een chauffeuse?). Onze mening daarover blijft verdeeld...) vertelde honderduit over de omgeving, de smalle dijk met veel sluipverkeer en zijn/haar gebroken dienst voor die dag. Een gezellig praatje in verder lege bus. Bij het Schoonhovense veer eindigde onze busreis en begon onze wandeling.
De Veersedijk, bekend van het Foris V-pad, aflopend kwamen we vrij snel in Nieuwpoort. Een mooi plaatsje met een mooie vestingwal. De route liep verder over veel grasdijken en door een mooi landschap.
Onderweg kwamen we langs een markante populier met een groen tekstbordje tegen de stam.
Uiteindelijk eindigde de Tiendweg in Ameide, weer zo'n plaatsje met mooie oud Hollandse huizen en een markant gemeentehuis. In het Wapen van Ameide genoten we van een kopje koffie met appeltaart. Ons oog viel direct op een gigantische puzzel aan de muur. Bij navraag bleek dat er 600 uur nodig was geweest om deze puzzel te leggen.
Vervolgens weer verder over grasdijken en zelfs door de weilanden en tussen de gebouwen van een paardenfokkerij door. Rond 16:00 uur bereikten we voldaan de auto in Lexmond. Het was weer een mooie afwisselende tocht.
's Morgens begonnen we te wandelen bij een temperatuur van ± 6-7° C en bij terugkomst in Lexmond stond de thermometer op 15°. Uit de wind en in de zon liepen we in T-shirt, maar we hadden onze vesten nog hard nodig als we weer in het open veld terecht kwamen.
Rond 16:00 uur bereikten we voldaan de auto in Lexmond. Het was weer een mooie afwisselende tocht.
Bekijk de route.

Met gezwinde spoed springen we op 25 maart 2014 in de auto om de trein van 9:22 uur in Leerdam te halen. We zijn goed voorbereid, er is een (gratis) parkeerplaats naast het station aanwezig, maar er is wat vertraging door drukte onder weg. Dan weer lijken wij het wel, dan weer niet te halen. Uiteindelijk zijn we rond 9:15 uur bij het station. Mooi gehaald dus. Maar dan blijkt de parkeerplaats helemaal vol te staan. Wat nu? Aan de overkant is een parkeerplaats, maar daar kunnen we, zo op het eerste gezicht, niet op. Verderop vertelt een hulpvaardige mevrouw ons dat je boven de EmTé gratis kunt parkeren. Omdat we er toch al mee verzoend zijn dat we 'onze trein' niet halen rijden we maar naar de EmTé. Door een bord bij de oprit lijkt het dat het niet gratis is om te parkeren. De Leerdammers blijken erg hulpvaardig te zijn, want een gelijk met ons aangekomen man verzekert ons dat wij daar probleemloos een hele dag gratis kunnen staan. Met de mededeling van deze man dat hij erg van Zeeland (lees Zoutelande) houdt, wandelen wij naar het station. Daar aangekomen blijkt er op door de weekse dagen niet een uur- maar een halfuur dienst te zijn. Het valt dus weer mee.
Na een kort ritje met de trein en een wat langer ritje met de bus komen we in Lexmond aan. Tegenover de bushalte is een benzinestation waar we een bekertje koffie drinken en een broodje eten (het is ondertussen al 11 uur) en waar we ook van het (privé)toilet gebruik mogen maken voor een noodzakelijke sanitaire stop.
De wandeling naar het beginpunt van onze route is vrij kort en al snel lopen we dus op de Kortenhoefsedijk Lexmond uit.
Het weer is afwisselend weer, maar gelukkig heel de dag droog. Niet al te warm, een heerlijk zonnetje en weinig wind. Het landschap is weer afwisselend, af en toe onverharde paden, door weilanden, langs grienden en over fietspaden door polders, af en toe kuisen we wegen; een keer er overheen en meerdere keren via tunneltjes er onderdoor.
Op een gegeven moment zien we een pad op de weg zitten. In deze tijd van het jaar wordt in deze streek overal aandacht gevraagd voor de paddentrek. Dus vandaar onze aandacht. Omdat het beestje ons niet duidelijk kan maken waar hij vandaan komt en naar welke kant van de weg hij op pad is hebben we hem maar laten zitten. Om eerlijk te zijn nodigt het oppakken van het beestje ook niet erg uit. Na enige meters doorgelopen te zijn kijken we nog even om en de pad is in geen velden of wegen meer te bekennen. Nu maar hopen dat hij de juiste kant is opgesprongen.
Ten zuiden van Vianen lopen we door de Bolgerijse griendbossen. Het is daar even zoeken om de juiste route te vinden. Met de stand van de zon en het topografische kaartje komen we er aardig uit. Op een gegeven moment verspert een gigantische tractor ons pad. Een werknemer van het Utrechts Landschap is daar bezig om slagbomen aan te brengen. Omdat hij daar blijkbaar al de hele dag alleen aan het werk is, is onze aanwezigheid voor hem een aangename afwisseling van het, naar wij aannemen, eenzame werk. Een geanimeerd gesprek is het gevolg. Hij blijkt ook in de Rhoonse griendbossen gewerkt te hebben. Daar hebben wij ons lopen afvragen wat er met al die wilgentakken uiteindelijk gedaan zou worden. De man vertelt ons dat de wilgentakken gebruikt worden voor zinkstukken.
Bij de lange afstandswandelpaden is het op diverse plaatsen toegestaan om over de erven van boeren te lopen. Zo ook bij Hei- en Boeicop. Hier heeft een boer een bankje in de zon, met in een klein hokje ernaast: een koffiezetapparaat, een waterkoker voor soep en thee, een melkautomaat, eieren, koek en een boel inlichtingen over de omgeving. Een perfecte rustplaats.
Bij het binnenlopen van Leerdam worden wij bij een rotonde opgeschrikt door een luid toeterende auto. De bestuurder zwaait ons enthousiast toe. Na eerst gedacht te hebben dat de betreffende persoon ons waarschijnlijk voor iemand anders aan ziet komt bij ons het besef naar boven dat de enthousiast zaaiende persoon de medewerker van het Utrechts Landschap is, waar wij eerder op de dag een leuk gesprekje mee hebben gevoerd.
Rond 16:00 uur komen we weer bij de EmTé aan. En inderdaad blijkt dit een gratis parkeerplaats te zijn. Voldaan rijden wij terug naar Alphen aan den Rijn.
Bekijk de route.

Zaterdag 29 maart stond eigenlijk de Westplastocht in Aalsmeer op het programma. Maar omdat we nog een 'vrij reizen' van de NS hadden besloten we het traject Geldermalsen – Tiel te gaan lopen.
De dag begon met een paar verrassende ontmoetingen. Op onze fietstocht naar het station reden samen op met één van onze buren uit het appartementen complex. Ook zij blijkt al jaren de 4daagse van Nijmegen te lopen. Dit bewijst maar weer eens dat onze parochie niet ten onrechte het jaarthema 'Ken je buren' heeft gekozen. Samen met onze buurvrouw reizen we richting Utrecht. In Bodegraven komt pardoes onze dochter Debby de coupé binnen stappen. Weer een verrassende ontwikkeling.
Onder een stralende zon starten we om 10:10 uur in Geldermalsen met onze wandeling.
De route loopt via polderwegen en weilanden naar het plaatsje Buren. Voordat we Buren inlopen houden we onze koffiepauze bij De Hofhouding waar we uit de wind en in de zon genieten van een heerlijk kopje koffie met gebak.
Daarna lopen we Buren in. Voor ons een echte verrassend mooi dorpje met oude geveltjes en mooie wallen om het plaatsje heen. Zeer mooi is de gevel van het Marechausseemuseum.
Vervolgens gaat de route weer verder via polderwegen naar het mooi gerestaureerde kasteel Soelen.
Snel daarna lopen we Tiel binnen en sluiten onze wandeling af bij het station op het terras van Buitensporig. Gebruind stappen we daarna weer in de trein richting Alphen aan den Rijn.
Bekijk de route.

We hadden nog één etappe van het Grote Rivierenpad over om te lopen. En hoewel wij vorige week in Nijmegen veel gelopen hebben nodigde het mooie weer (op woensdag 23 juli 2014) ons toch uit om het traject Tiel – Dodewaard te wandelen. Om de voorspelde warmte een beetje voor te zijn zaten we om 8:30 uur al in de auto richting station Hemmen – Dodewaard. We kwamen op de geplande tijd aan om de trein richting Tiel te nemen. In Tiel konden we de route weer snel oppakken. Bij veel etappes van het Grote Rivierenpad hebben we ons afgevraagd waar de grote rivieren eigenlijk waren. Niet dat de routes niet mooi waren, maar de vele natuurgebieden die we doorliepen stonden niet altijd in directe verbinding met de grote rivieren. Vandaag wel. Al na één kilometer kwamen we bij de Waal die we met het fiets-voetveer overvoeren. Aan de overkant begonnen we bij 't Veerhuis op het terras met koffie en appelgebak. Je moet per slot van rekening goed voorbereid met de wandeling starten ☺.
Omdat de uiterwaarden droog stonden namen we de struinroute door de uiterwaarden. In de verte zagen we de Willem-Alexanderbrug liggen die we na een uurtje bereikten. Over een lengte van 1400 meter liepen we over deze brug, onze petten in de hand om te voorkomen dat we ze later, door de stevige windvlagen, in de Waal zouden zien drijven.
In IJzerdoorn aangekomen was het tijd om te lunchen. Omdat we geen lunchroom of iets dergelijks zagen kozen we twee forse stenen om onze meegenomen boterhammen op te eten. Tevens smeerden we ons goed in met zonnebrandcrème. De zon liet zich namelijk behoorlijk zien en voelen. Later zou blijken dat het smeren nog niet afdoende was.
In Ochten liepen we langs eethuisje 'De Veerstoep'. Een mooie gelegenheid om een gekoeld drankje te nemen en van het mooie uitzicht te genieten. Op de Waal was het flink druk met stroomaf- en stroomopwaarts varende binnenschepen. Tussendoor hebben we onderweg af en toe nog een zeldzaam schaduwrijk plekje opgezocht om een beetje af te koelen. Want al stond er een lekker windje, tussen de akkers met mais waaide het nauwelijks door. En de zon stond hoog in de lucht.
In het vertrouwen dat we in Dodewaard nog een terrasje tegen zouden komen voor het afsluitende pilsje vervolgden we, vol goede moed, onze wandeling. Het terrasje in Dodewaard lag jammer genoeg niet op onze directe route. Wellicht was het er wel, maar wij hadden geen zin om daar nog naar te zoeken en liepen dus meteen maar door naar het station Hemmen – Dodewaard. Daar aangekomen dronken we onze thee, aten een beker kleine tomaatjes leeg en zetten de radio aan om het terugbrengen van de slachtoffers van de vliegramp in Oekraïne te volgen. We namen de minuut stilte in acht en reden tevreden over de wandeling, maar met een dubbel gevoel over de gebeurtenissen in Eindhoven naar huis.
Bekijk de route.