Training 2008

Ook dit jaar hebben wij ons weer op de vierdaagse voorbereid. Mieke had bij aanvang van de 4daagse 347,5 km in de benen en ik, Ronald, 476 km. Eigenlijk voor ons doen te weinig. Als wij namelijk de Kennedymars in Someren en de training daarvoor (128,5 km) in mindering brengen blijft er 347,5 km over, oftewel het door Mieke aantal getrainde kilometers. Dit is ruim 130 km te weinig als wij uitgaan van de stelregel dat we minimaal 3x de in Nijmegen te lopen afstand als training in de benen willen hebben. En 3x 160 km is nog altijd 480 km. Ik kom met Someren nog aardig in de buurt. Maar het is en blijft te weinig. Een overzicht van de training treft u aan in deze tabel.
De 4daagse werd dit jaar voor ons een van de zwaardere. Nou kunnen wij niet zeggen dat de oorzaak hiervan aan de mindere voorbereiding heeft gelegen. Mieke kreeg op de 3de dag last van diarree en ik liep op de eerste dag een blaar op de rechtse kleine teen op. Beide problemen kunnen zich ook voordoen na 480 trainingskilometers. De diarree is met een homeopatisch middeltje van de 4daagse-drogist tot staan gebracht. Daardoor kon Mieke de 4de dag starten en uitlopen. Zonder dit middeltje had ze waarschijnlijk moeten opgeven. Mijn blaar op de kleine teen werd er de volgende dagen niet kleiner op. Veel last bij het lopen had ik er niet van, behalve bij het begin van de wandeling en bij het opstarten na een rust. Na een paar honderd meter voelde ik de blaar niet meer. Mijn enige zorg was of ik 's morgens mijn schoen wel aan kon trekken. Dat lukte alle dagen al hebben wij vrijdag onze rechtse schoenen gewisseld. Mieke en ik lopen op dezelfde schoenen en hebben dezelfde maat. Alleen hadden de schoenen van Mieke bij de schoenmaker op de leest gestaan en waren dus iets ruimer.
De intocht was weer als van ouds. De laatste keer dat we samen op de Via Gladiola liepen was in 2005. In 2006 waren we door de hitte woensdag al thuis en vorig jaar was Mieke de eerste dag uitgevallen. Daarnaast liep ik vorig jaar de hele intocht nog in de stortregen. Dit jaar dus niet. Wij konden volop genieten van de triomfantelijke intocht. Vele duizenden mensen stonden langs de kant van de weg, waaronder een aantal kennissen en familieleden. Nadat we eenmaal de kruisjes in ontvangst hadden genomen was het mooie weer over en plensde de regen alsof het een lieve lust was. Van gezellig een pilsje drinken met Henk en de familie is het dus niet gekomen. Wellicht volgend jaar.